In de jaren ’90 werd het tijd voor een nieuwe scanner. Vooral omdat ik eens wat meer wilde horen van de militaire luchtvaart. De NATO-basis Geilenkirchen lag niet zo ver verwijderd, en AWACS-toestellen draaiden dagen achter elkaar hun circuitjes over mijn woonplaats. De amateurblaadjes stonden vol met prachtige spullen, maar onder de streep kwamen twee toestellen in aanmerking: de AOR AR-8000 en de Icom R10. Qua ontvangstbereik moest de Icom het afleggen tegen de AOR. Laatstgenoemde tikte de 1900 MHz aan, terwijl de Icom bij 1300 MHz stopte. Daar zou het niet op stuklopen, want eigenlijk speelde zich mijn interesse toch beneden de 500 MHz af.
Wel bleek de AOR bijna twee keer zo duur te zijn als de Icom, dus was de keuze snel gemaakt. Hele webpagina’s met reviews waren er nog niet. Of in elk geval had ik ze nog niet gevonden. Vandaar dat de koop redelijk ‘blind’ was. Anders was opgevallen dat de R10 behoorlijk ‘doof’ is. En zijn grootsignaalgedrag is ook niet geweldig te noemen. Bij gebruik van een basisantenne komt al snel zoveel ‘rotzooi’ binnen, dat niet meer naar het ding te luisteren is.
Desalniettemin heb ik veel plezier aan deze scanner kunnen beleven. De 1000 geheugenkanalen had ik zowel geografisch als naar categorie ingedeeld. Verder had deze scanner nog een leuke functie om een stukje band over langere tijd te observeren, waarbij alle frequenties waarop een signaaltje ontvangen werd, opgeslagen werden. Ook kon de R10 direct op een Optoelectronics ‘Scout’ aangesloten worden, om in de directe nabijheid signalen op te pikken en gelijk hoorbaar te maken.
De Icom IC-R10 op de foto is het originele exemplaar, dat ik veel gebruikt en zorgvuldig bewaard heb. Temeer omdat ik deze scanner ooit cadeau heb gekregen.