De MTP700 van Motorola was zo’n beetje de eerste porto die op grote schaal zijn intrede deed bij de Nederlandse hulpdiensten. Zoals zo vaak bleek na aanschaf dat er toch nogal vanalles op aan te merken viel. Een deel kwam naar voren bij de ‘special coverage locations’.
Special coverage locations
Daarmee werd gedoeld op locaties in Nederland, waar de netwerkdekking van C2000 te wensen overliet. Dit waren vaak gebouwen met dikke wanden en veel betonijzer, maar ook tunnels, parkeergarages en wat dies meer zij. Voor hulpdiensten was het vaak flink balen wanneer men vaststelde dat de porto in een flatgebouw niet meer werkte. Overheid, projectgroepen, onafhankelijke deskundigen en nog veel mensen keken elkaar aan, en het samengevatte commentaar was dat niemand ooit verteld had dat het netwerk ook binnenshuis moest functioneren. Met die wetenschap werd een lange lijst gemaakt met allemaal objecten waarvan bekend was dat C2000 er niet helemaal of helemaal niet functioneerde. Om netwerkdekking op deze locaties te verbeteren, werden een aantal plannen bedacht.
Gateway en DMO-repeater
Een mogelijkheid om beter bereik te hebben op plaatsen waar de netwerkdekking ontoereikend was, was het gebruik van de zogenaamde ‘gateway’. In dat geval moest de mobilofoon in het voertuig gaan dienen als doorgeefluik tussen DMO en TMO. Daardoor werd de communicatie op de DMO-gesprektsgroep door de mobilofoon 1:1 doorgezet naar de netwerkmodus TMO en vice versa. De Motorola MTP700 was wel in staat met een gateway te communiceren, echter de mobilofoons die op dat moment op grote schaal ingekocht waren, boden deze modus niet aan.
Een andere klacht was het gebrekkige functioneren van DMO. In kelders of in grotere gebouwen bleek het gebruik van DMO een behoorlijke uitdaging te zijn. In feite was de signaalkwaliteit niet beter of slechter dan in de tijd van de analoge verbindingsmiddelen. Echter was iedereen eraan gewend om in geval van een slecht signaal toch nog wel iets van de boodschap te maken, door alle ruis heen. Het was echter wennen toen bleek dat een digitaal apparaat dat tot op een beperkt niveau kan. En wanneer het punt bereikt is dat het signaal te slecht wordt, kan de digitale porto of mobilofoon er niets meer mee aanvangen. Gelukkig bestond de optie van de DMO-repeater: hiermee wordt een mobilofoon of zelfs een porto in ‘repeater-modus’ gezet, waarna deze het ontvangen signaal gelijk op een ander tijdslot weer uitzendt. Daarmee kon dus iedereen zijn eigen repeater in een voertuig op de stoep zetten. Ware het niet dat de reeds aangeschafte spullen dit ‘natuurlijk’ niet konden: zowel de mobilofoons als de MTP700 porto’s waren niet in staat de DMO-repeater modus aan te bieden of hiermee te werken.
Nat pak
Gaandeweg uitte zich nog een eigenaardigheid van de Motorola MTP700. Dat ding bleek namelijk uitzonderlijk slecht tegen water te kunnen. Zodra deze porto nattigheid voelde, werd de geluidskwaliteit al snel slechter zodat binnen kortst mogelijke tijd alleen nog een Donald Duck geluid overbleef. Ondanks dat deze porto’s de naam hadden spatwaterdicht te zijn, was er toch iets eigenaardigs mee aan de hand. Vooral omdat een dergelijke natte porto het na een middag op de verwarming weer prima deed. Dus was het hoogst onwaarschijnlijk dat er water in de porto gedrongen was. Het vermoeden is dat zich water ophoopte op het membraan dat de luidspreker afdekte, waardoor het geluid volkomen onverstaanbaar was. Wat een geluk dat de politie nooit in de regen onderweg was… En de combinatie van ‘brandweer’ en ‘water’ kwam ook nauwelijks in de praktijk voor…
En toen…
Inmiddels is een groot deel van de apparatuur van het eerste uur reeds (meermaals) vervangen. Het netwerk is sterk verbeterd en de kreten ‘gateway’ en ‘DMO-repeater’ zijn voltooid verleden tijd. Special coverage locations bestaan nog steeds. Sommige zijn erg voor de hand liggend: in een ondergrondse parkeergarage functioneert een tetra-netwerk niet. Maar de dekking van een analoog netwerk zou het hier ook laten afweten. Andere locaties hebben betere (binnenhuis) dekking gekregen door algemene verbeteringen aan het netwerk of de aanleg van een ‘binnenhuis-repeater’. Een aantal grote gebouwen, denk aan ziekenhuizen, hebben een binnenhuis-netwerkje dat als verlengstuk dient van C2000.